رقص زمین

برکه در نوازش دستان نقره ای مهتاب به خواب رفته بود که قایق خاطرات را برداشته و لغزیدم در دل شب..چشمان قلم ،خیس....بوم‌نقاشی خیس..خاطره ها همچون پیله ای تنگ ،پروانه ی دلم را گرفته در حبس ...برکه را خواب با خود می برد و از چشمانم ،مرغ خواب هجرت کرده....تنهایی ،دستانم را می فشرد

رضا۶/۲۲

رقص زمین...

پنجره را که باز میکنیدر مسیر نگاهت از خواب دشت برمیخیزدرقص سبزه زاران و پلک گشودن شکوفه هادر اعماق چشمان توچشمه ی نوری است که رود حیات را میجوشانداز دل لطافت و مهر.پنجره را که باز میکنیاز ژرفای درون تو نوای ساز دل می اید اهنگی که پرندگان را به رقص پروازو دل. را به اشتیاق عروج تا بی کرانه های عشقراه میگشاید..هر شب در ظلمت اندوه دلتنگیچشمانم را قفل میکنمبر پنجره بسته ی چشمان توپنجره که باز می شودلطافت مهتاب مهر است که می رهاند مرا در رقصی با شکوهو من دست در دست رویای با تو بودنتمام شب را تا سحردر رقصمرضا۶/۲۳ رقص زمین...

چنان شکننده شده ام که به صدای لب گشودن غنچه ای در دل شب ....یا رویا دیدن پرنده ای در آشیانه ی کنج پنجره ی خواب اطاقم حتی..میشکنم...می شکند دلم را حتی پرسه زدن خیالی در سکوت کوچه ها ...رقص پرده با نسیمی لطیف....رویش چشمه هم ..میشکند خواب را در چشمان دوخته گشته ام به انتظاری مبهم ....معجزه ی باران شاید از دلتنگی ابر ببارد و ببرد با دستان خود از دلم این فاصله ی با من ...زندگی را جان کندن

رضا۶/۱۲

رقص زمین...

آدمی تولد میابد با لوح سپید و قلمی در دست...عده ای ،نقاشی میکنند تصورات خود را....عاشق تصورات خود می شوند از جدایی از تصورات خود ،اشک می ریزند و روزی در افسوس لمس نکردن تصورات خود از دنیا می روند...عده ای جهان خود را از رویش دانه های رویا ،آکنده میسازند و در رقص با رویش ان ..تمام زندگی را رنگ خدا میزتند

رقص زمین...

یکشنبه دوازدهم شهریور ۱۴۰۲ | 21:59

رضا

رقص زمین...

هیچ کس نمیداند عشق را وصالی نیست زیرا انچه به وصال می رسد، تمنای جسم است و انتهایی دارد به نام وصال ..اما عشق را پایانی نیست، زیرا مقصد ،قبله ی فلبی است، که همواره رو به ان در نمازی و هم راستا بودن با ان است ،که به رقص می نشاند موج اقیانوس دلت راو این درهم تنیدگی است برای شکفتن و نمایان ساختن وجودی که هستی ...و در هست بودن توست که عشق ،در برون تجلی میابد. ,نمیدانند و چون اینگونه عشق را وصف و بیان نمایی ،مبهوت به تو مینگرند گه این دیوانه چه میگوید ،نمیدانند اما ،که دیوانگی عشق ،اوج عقلانیت است و هدف از عشق شکفتن و برانگیختن انچه پنهان است در هویدایی به تمنای معشوقرضا۵/۲۸ رقص زمین...

یکشنبه بیست و نهم مرداد ۱۴۰۲ | 16:51

رضا

رقص زمین...

دریا به من اموخت برای هر انچه که ارزش زندگی من استحتی با طبیعت مبارزه کتم نه آنکه به نسیمی ..رها کنم .ویران کردن بسیار ساده استکافی است رها کنیم خود رافراموش کنیم خود را داشته ها را.ساختن اما مبارزه است در ازدحام امواج رقصیدن و ساختن کشتی ای از جنس اراده و قدرتبه استقبال اقیانوس ها آغوش گشودن.مرزهای ناشناخته را شناختن.زندگی را باید ساختزندگی شایدسوار شدن بر موج های عظیمی استکهقصد ویرانی دارنداین قانون زندگی است .رضا۵/۲۹ رقص زمین...